Danny REGA
Kiss me quick (1961)   zestien en honderd meter mijlenver hing ze met haar hoofd in de wolken en tot haar wespentaille uit het raam   Elvis lag naast me aaibaar alert iets verderop Presley uit de hoes zijn grijsgedraaid vinyl onder de naald   ik wachtte geduldig tot de wind ging liggen in de eik, de wilg en moeders koffiepot niet meer floot   hield de naald boven het refrein en liet 120 decibel op haar los: ‘kiss me quick, because I love you so’   ze keek op, sloeg de ogen neer, het raam dicht liet op hart en vinyl een diepe kras later hoorde ik dat ze lesbienne was    Danny Rega (Uit ‘Elvis ingedicht’ / 2010 / Poëzie naar hits van Elvis Presley)	De Levensboom (1905-1909)    Er zomeren nog herfstbloemen in de bruingroene aarde, waar diep mijn verlangen wortelt wijnrank te zijn,   met takken die wenden en keren, tot Byzantijnse spiralen kronkelen en krullen, waar, verscholen in spadevormig lover, het oog van Horus rode wijn traant.   Wordt dit mijn Levensboom, leidt dit labyrint naar eeuwig leven waar geen ent kan groeien op het zinloze ornament dat Sterven heet   of ligt, tussen Verwachting en Vervulling, als een tedere valstrik, slechts dat ene leven slechts die ene dood?     Danny Rega (Uit ‘Raadsels in Goud’ / 2012 / Poëzie naar schilderijen van Gustav Klimt)
Murielle WILLOX
Gie VAN DEN VONDER
Meneer Parkinson     Sinds hij er is, aarzelt haar voet, zoals je in het donker op de trap de laatste trede niet vermoedt.   Haar handen bewegen alsof de wind haar gebaren uitrafelt, slechts in slowmotion met elkaar verbindt.   Haar mond spreekt met een echo, alsof haar woorden even natrillen, nooit volledig uitgesproken zijn.   Als een onverstoorbare bezoeker die bij haar een eigen kamer heeft, zo is hij altijd aanwezig.     Gie Van den Vonder (Uit de bundel Verhaal).	November    Vergeten tussen herfst en winter, herbeleef je haar moeizame stap naar de uitgang. Hier is geen weg terug.   Als een schaduw tussen motregen verdwijnt ze in dat aquarel- zwarte land. Elke pas brengt met ijskoude seconden   verleden aan. Dag na dag na jaar. Bij valavond weet je. Geschiedenis vult een lege straat. Al zweeft ze tussen   tijd en je gedachten, ook zij staat in je genen gegrift. Zelfs de eerste sneeuw dekt nooit haar afwezigheid af.     Gie Van den Vonder (Uit de bundel Verhaal).